Het is alweer 3 weken geleden dat we Polly zijn gaan ophalen in Balkbrug. Ze doet het goed, heel erg goed. Natuurlijk zijn er ook dingen die niet goed gaan, tenslotte is Polly niet opgevoed en naarmate ze zich meer thuisvoelt ga je dit dus ook merken. Laten we zeggen dat ze haar ondeugd nu durft te uiten.

Als ik echter de voordelen tegen de nadelen opweeg kan ik alleen maar zeggen dat Polly tot nu toe het ideale hondje is. Polly is proper, kan heel goed haar uurtjes alleen thuis zijn, sloopt niets en blaft niet als ze alleen is. Ze trekt niet aan de riem en gaat al netjes zitten voordat we weg oversteken. Verder is ze super met ons "Kleine Kindje", ze is heel voorzichtig met haar en gaat haar uit de weg als ze dat nodig vind. Als vrienden haar even uitlaten omdat de Baasjes iets langer weg moeten is dat ook geen enkel probleem, ze vind het allemaal prima. Dat zijn toch allemaal dingen die heel erg belangrijk zijn. 

Het enige "nadeel" dat we tot nog toe ervaren is dat Polly niet los van de riem kan, zodra ze ook maar iets ziet dat ze spannend vind gaan haar oren op slot en kun je roepen totdat je een ons weegt, Tante Pollewop is de hort op! We hopen dat dit ook ooit nog eens goedkomt, maar dit is niet noodzakelijk, we blijven oefenen en zo niet, dan maar niet!

 

Vandaag is Polly voor de eerste keer naar het bos geweest en hebben we een hele lange wandeling gemaakt.

 

We stappen in de auto en Polly moet met lichte dwang in de auto getild worden. De lange reis begint. Dit gaat geweldig, tijdens de reis zit ze naar buiten te kijken en gaat ook af en toe liggen. Ze is helemaal niet vervelend en laat alles over zich heen komen.

De eerste helft van de reis zit ik bij haar achter in de auto maar de tweede helft ga ik voorin bij de heer des huizes. Dat vind ze prettig, heeft ze iets meer plaats en kan ze haar gang gaan.

Ze ademt alleen erg snel, ze is toch nog erg gespannen. Deze snelle ademhaling zal tot vrijdagmiddag duren en dan gaat opeens de knop om, Polly voelt zich thuis

Thuis aangekomen gaat het een klein beetje mis, ze word erg nerveus en begrijpt er niets van. We willen eigenlijk rust, maar de buren willen ook graag naar hun nieuwe buurtgenoot kijken en komen dus even buurten, begrijpelijk, maar Polly moet er alleen maar heel erg van plassen en poepen.

Polly is thuis maar weet zelf niet of ze dit wel leuk vind.

Die nacht besluit ik om maar beneden op de bank te blijven liggen, zodat ik haar goed in de gaten kan houden. Dat blijkt achteraf een goede beslissing want Polly raakt volledig in paniek in haar hok. We hebben haar een prachthok gemaakt onder de trap, plaats zat, maar ze gaat volledig over de rooie achter het hekje. Ze probeert eronder door te kruipen met als gevolg dat ze volledig klem zit en in paniek raakt. Ik laat haar eruit, ze gaat op de bank liggen en valt uitgeput in slaap. De eerste nacht is voor ons zeer slopend.

De volgende dag stuur ik meteen een mail naar het asiel waar Polly verblijft, vertel hun ons verhaal en dat wij zeer geïnteresseerd zijn in Polly. Aangezien de afstand tussen het asiel en onze woonplaats nogal groot is (plm 250 km) probeer ik hun zoveel mogelijk info te geven, zodat ze ook weten wat voor vlees ze in de kuip hebben.

Helaas krijg ik te horen dat Polly al gereserveerd is en dat de volgende dag al mensen naar haar komen kijken, maar dat we als 2e op de lijst kunnen komen als we dat willen, dat doen we, ondanks de teleurstelling toch maar.

De volgende dag krijgen we een mail dat Polly niet meegenomen is en dat ze haar voor ons willen reserveren. Wij stemmen toe en er wordt een afspraak gemaakt voor 27 juni 2012, dan mogen we naar haar komen kijken en vooral zien of het klikt. Er volgen bijna 10 dagen wachten en vervolgens 2 slapeloze nachten voor de vrouw des huizes.

Op 27 juni gaan wij op weg naar Balkbrug compleet met riem, halsband, veiligheidsgordel, drinkbakje en vooral hoge verwachtingen. Bij de dierenopvang aangekomen wordt Polly uit haar kennel gehaald en mijn eerste reactie is: "Maar dat is geen kleine hond!!!!!" Polly is dus echt een stuk groter dan ik verwacht had, en dat was eigenlijk niet mijn bedoeling. Dit is helemaal mijn fout, 50 cm is dus toch iets groter dan ik me had voorgesteld. De heer des huizes is echter meteen verliefd en ik besluit om het over me heen te laten komen. We gaan met haar wandelen.

Tijdens de wandeling is Polly helemaal over de rooie, ze zwalkt van hot naar her, jankt constant en graast alsof ze Bertha 26 heet! Pure zenuwen, het hondje begrijpt er niets van. Ze kent geen commando's en we zien meteen dat hier best een brok werk aan vast zit. Maar die ogen.....................die lichtbruine ogen en het feit dat ze ons bijna meteen haar vertrouwen schenkt maakt veel goed. Willen we dit? Willen we een volwassen hond die we als pup moeten opvoeden? Het meeste werk komt op de vrouw des huizes neer, want zij is het meest thuis. Ik stel mijzelf de volgende vraag: "Zou ik van dit hondje kunnen houden en wil ik er zoveel werk in steken?" Het antwoord is: "Ja, ik zou van deze hond kunnen houden en Ja, ik denk dat het werk loont. Als deze hond getraind is dan denk ik dat we een vriendin voor het leven hebben". Polly gaat mee naar Kerkrade . 

Na alle formaliteiten te hebben geregeld gaan we op weg naar het zuiden............... 250 km in de auto. Dit is meteen haar eerste test, als dit goed gaat dan zijn we al een eind op weg.

De volgende dag komt de heer des huizes van zijn werk met de volgende mededeling" Meid, ook ik heb op het internet gekeken en kwam het volgende tegen, wil je hier eens naar kijken? Dit hondje zit volgens mij gewoon op ons te wachten." Op http://www.dierenasiels.com/ staat Polly met de volgende beschrijving:

---

                

Er verstrijken dagen, weken en maanden en het hondloze leven is toch niet wat je je ervan hebt voorgesteld. Als je thuiskomt van het werk dan is het stil in huis, niemand die je verwelkomt en dat blijkt in de loop van de tijd niet echt minder te worden. Je leent hier en daar eens een hond om het gemis iets minder te laten lijken maar dat is het net niet helemaal.

De vrouw des huizes wordt zeer ontevreden en de man des huizes doet net alsof hij niets merkt.  Maar zelfs de grootste struisvogelhaan moet ooit met zijn kop het zand uit en merkt dat hij niet tegen een ontevreden vrouw op kan. Na het dreigement dat er echt een nieuwe hond moet komen desnoods een Chihuahua, als het maar 4 poten en een staart heeft, gaat hij overstag.

Dan rijst de volgende vraag: wat gaat er voor hond komen? Wordt het een rashond of een arme ziel uit het dierenasiel? Daar hoefden we dus niet lang over na te denken, er werd gekozen voor een hond uit het dierenasiel en we besluiten ervoor te gaan. Het hondje moet helaas wel aan enkele voorwaarden voldoen:

het moet een teefje zijn, dat vinden wij gemakkelijker in de omgang.
ze moet met katten overweg kunnen, vanwege onze opvangpoes Jip.
ze moet een aantal uurtjes (4) per dag alleen kunnen zijn, want er moet ook brood op de plank komen.
ze moet ook met andere honden overweg kunnen, dat vinden wij zeer belangrijk.
ze moet met kleine kinderen kunnen, vanwege een kleinkind,

Dat zijn nogal wat eisen en natuurlijk zijn we er ons van bewust dat er geen "kant en klare honden" bestaan en dat we er zeker energie in moeten steken maar de beginselen zullen toch aanwezig moeten zijn.

Al deze dingen worden uitgebreid besproken en we gaan op zoek met de achterliggende gedachte dat dit nog wel even kan duren.

Of toch niet........................? Het is dan donderdag 21 juni 2012.

Jarenlang waren wij de trotse eigenaars van 3 rasechte honden, te weten 2 Bassets, Zowie en Bo, en 1 Bloedhond, Izabel.

3 geweldenaars die helaas alledrie veel te vroeg overleden zijn en na het overlijden van Bo, de laatste der Mohikanen, in oktober 2011 wisten wij het heel erg zeker..............er komt geen nieuwe hond meer!! Zoveel verdriet  bij het overlijden en zoveel verplichting bij leven, nee daar gingen wij niet meer aan beginnen. Wij bleven voortaan hondloos en zouden veel leuke dingen doen en van onze vrijheid genieten. Geweldig toch????? Of niet........................?

Zowie * 1996  + 2005

---

Izabel *2001  + 2010